πανηγυριστήριον

τὸ, Α

τόπος όπου γίνονταν πανηγύρεις («ἐν τοῑς κοινοῑς τῆς Ἑλλάδος πανηγυριστηρίοις Ὀλυμπίασι καὶ Ἰσθμοῑ καὶ Νεμέᾳ», επιγρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πανηγυρίζω + επίθημα -τήριον (πρβλ. λογισ-τήριον)].